De laatste (stage)loodjes

Zondag waren we allebei al weer vroeg wakker, het vroege opstaan van door de weeks blijft er een beetje in zitten. Aynalem zou vandaag haar verjaardag vieren, dus snel aangekleed en haar het cadeau gebracht. We hadden haar zaterdagavond al erg nieuwsgierig gemaakt dus ze was blij dat ze het uit mocht pakken. We hadden 6 nieuwe theekopjes met schoteltjes voor haar gekocht, ze was er erg blij mee! Daarna ging Tamara lekker douchen en ik heb nog wat spelletjes gedaan op mijn computer, en wat geschreven. Toen Tamara klaar was hebben we de foto’s op onze laptop gezet en daarna zijn we met Fikreab op weg gegaan naar Summerland. Een hotel met betere wifi. Onderweg heb ik nog wat leuks gekocht voor Barry. Aangekomen bij Summerland, eerst even uitgebreid geluncht met een colatje er bij. Ook Fikreab getrakteerd op wat te eten. Na het eten lekker in de lobby gaan zitten, tijd voor skype! Gezellig met paps en mams gekletst (voor zo ver dat lukte) en daarna nog even Jeroen in Australië lastig gevallen. Barry kon helaas niet op skype komen, balen! Daarna nog wat mailtjes gestuurd en dingen geregeld en opgezocht voor school. Op de terugweg nog een armbandje gekocht, leuk! Toen de Bajaj gepakt en naar huis gegaan, Fikreab was het ook zat. Thuis nog even het een en ander gedaan en toen al weer tijd voor het avondeten, na het avondeten meteen wat anders aangetrokken want het was tijd om naar een club te gaan om traditioneel te dansen. Na wat rondgelopen te hebben zijn we in ‘Amsal Mitke cultural music house’ gaan zitten, lekker een lokaal biertje (st. George) gedronken, dit is nog lekkerder dan ik dacht. Rond 8u begon de muziek en die werd met elk nummer traditioneler. Tamara heeft nog gedanst met een aantal ‘locals’ en ik werd versierd door de portier van de club ‘hello, how are you?’, ‘where do you come from’, ‘can I have your phone number?’. Na gezegd te hebben dat ik een vriend heb ging ie nog even door, blijkbaar betekend dat hier niet zo veel, gelukkig uiteindelijk af kunnen wimpelen met een smoesje. Hilarische avond, al was ik het na 21:30 wel zat. Erg moe door het vroege op staan en in m’n achterhoofd dat we de volgende dag weer vroeg naar stage moesten, heb ik maar laten weten dat ik eigenlijk wel weer naar huis wilden. Rond 22:20 waren we dan eindelijk thuis. Snel ons bed in gedoken want de wekker zou weer vroeg gaan.

Maandag tijd voor wat laatste dingen op stage, de materialen uitgelegd en de handleidingen in de dozen geplakt, zodat ze deze niet meer kwijt konden raken. Na de snack time al lekker vroeg weer richting huis gegaan, we hadden nog genoeg voor school te doen. Ik heb eerst lekker wat dingen gewassen, zodat het schoon mee kan richting Lalibella en Addis. Daarna bezig geweest met verslagen samen voegen en het schrijven van het onderwijsproduct. De tijd vloog en ineens was het al weer tijd om te eten. Aynalem voelde zich niet lekker dus zelf gekookt dit keer. Na het eten nog uitgebreid gepraat met Aynalem, hoe het nu verder moest met de Lalibella trip aangezien er nog steeds niks was geregeld. Ook nu was het ineens al weer tijd om het bed in te duiken.

Dinsdag, de laatste dag stage. Ontbeten met patat (moet je ook een keer gedaan hebben, haha). Daarna in de bajaj naar stage. De planning was om de leerkrachten les te laten geven zodat wij de laatste dingen konden afronden. Maar toen we aankwamen op stage zagen we al dat er niks van terecht zou komen. Aynalem was met ons mee gekomen met sinaasappels om de kinderen te kunnen trakteren, wij dachten dat dat het enige was… Eenmaal binnen hebben we overal foto’s van gemaakt op verzoek van Aynalem, zodat ze kon laten zien wat we allemaal hadden gedaan. Daarna ben ik naar het andere klaslokaal gegaan om daar nog wat foto’s te maken, compleet gefrustreerd door de enorme zooi heb ik mijn camera opzij gelegd en ben ook dat lokaal maar eens gaan organiseren. Met wat hulp van een leerkracht was het zo gebeurd. Toen een aantal nanny’s binnen kwamen waren ze erg onder de indruk van de organisatie, veel gezelliger. Na even kijken werd ik meegesleurd door een nanny, ‘haar kind’ wilde laten zien dat hij een radslag kon maken. Natuurlijk even gekeken en uitgebreid geklapt. Toen moest ik natuurlijk ook van het jochie, snel mijn camera in de handen van een nanny gedrukt en ook maar even mijn skills laten zien. Ze hadden duidelijk niet verwacht dat ik het ook kon, alle kinderen en leerkrachten stonden met open mond te kijken, hilarisch! Ik kreeg een uitgebreid applaus en toen maar snel weer naar het klaslokaal gelopen. Buiten adem even aan Tamara verteld waarom het allemaal zo lang duurde. Ondertussen was het hoofd van het onderwijsbureau binnen gekomen, stond ik mooi voor paal met mijn rode hoofd. Even gegroet en toen kwamen een aantal nanny’s binnen met grote bossen met takken. Deze werden allemaal door het klaslokaal verspreid, op de grond. Ook de directrice kwam binnen en de rest van de leerkrachten. Tamara en ik kregen een certificaat overhandigd, van het hoofd van het onderwijsbureau, als bewijs voor ons werk op de school. Van de directrice kregen we allebei een brief waarin ze ons hartelijk bedankt voor alle hulp. Ook de leerkrachten hadden iets voor ons gehaald, een traditioneel cadeau, hetzelfde als dat ik voor mijn verjaardag van Aynalem had gekregen. Erg lief, maar wij voelden ons een beetje lullig. We hadden voor hen alleen een foto van onszelf op en gekleurd papier met een tekst er bij geschreven. Ze waren er gelukkig toch erg blij mee. Daarna was het al weer tijd voor ‘snack time’, Een nanny was al begonnen met het maken van koffie en popcorn dus we zagen de bui al hangen. Tijdens snack time werden we overspoeld met eten: Brood, nog meer brood, popcorn... Ondertussen werden ook de sinaasappels uitgedeeld aan de leerlingen en aan alle leerkrachten van de school, wij dus ook. Het volgende handje popcorn hebben we maar afgeslagen, we zaten prop vol. We kregen (natuurlijk) ook koffie, vers gebrand en dit keer zonder een mega berg suiker. Ik vind het bijna lekker worden. Tijdens al het eten en drinken werden we nog uitgebreid bedankt door alle leerkrachten, de directrice, het hoofd van het onderwijsbureau en zelfs Aynalem. We hebben hen natuurlijk ook even bedankt voor alle moeite. Na al het gedoe bij snack time was het tijd om de kinderen dag te zeggen. Pfoe dit viel nog best wel zwaar! Eerst maar met z’n allen op de foto gegaan en daarna kwamen alle kinderen een handje geven en bedankt of ‘I love you’ zeggen. Van sommige kregen we een dikke knuffel en van 1 meisje zelfs een (lekkere natte) kus op ons wang. De nanny’s vonden het volgens mij helemaal niet leuk dat we weg gingen, we kregen van ieder een dikke knuffel en sommige zeiden zelfs ‘I love you’. Ook door de leerkrachten werden we uitgebreid geknuffeld en ook zij zeiden dat ze ons gingen missen. Na het dag zeggen nog even een laatste blik in allebei de klaslokalen geworpen en gezwaaid naar de kindjes in de andere klassen. Tijdens het weglopen bij de school, had ik toch wel een brok in mijn keel.

We zijn bij Esaya in de bajaj gesprongen samen met Aynalem. Aynalem ging voor ons kijken of er nog wat te regelen in voor Lalibella en Esaya bracht ons thuis. Ook al de laatste keer dat we hem zien, we hebben hem betaald en nog even een foto van hem gemaakt. Het is een super aardige gozer en dat hebben we hem ook maar even laten weten. Daarna heeft Tamara nog een wasje gedaan, erg snel want we zouden om 12u naar Habte gaan om samen te lunchen, hij gaat woensdag met zijn werk weg dus hij kan ons niet uitzwaaien. We werden uiteindelijk om 10 voor half 1 pas opgehaald door de man met de kleurrijke Bajaj. Omdat het erg druk is op de weg vanwege een soort tentoonstelling, nam hij een andere weg. Het was een beetje eng omdat we natuurlijk de weg niet wisten nu. Hij vroeg onze namen en ons adres, namen vonden we prima maar het adres hebben we achterwege gelaten. Gelukkig toch veilig bij het kantoor van Habte aangekomen, daar Habte en Aynalem gemeet en samen naar een tentje gelopen. Daar lekker een egg sandwich gegeten, er lagen groentes bij maar dat was niet te vreten. Na de lunch nog ergens anders wat gaan drinken en daarna met Aynalem een bajaj gepakt naar het centrum. Habte moest weer werken dus hij ging niet mee. Nog een leuk cadeautje gekocht voor Fenna en voor Tamara op jacht geweest naar nieuwe oortjes voor haar muziek, dat was nog een hele zoektocht. Uiteindelijk niks gevonden en maar weer huiswaarts gegaan. Thuis weer druk aan school bezig geweest, we wilden alles af hebben. Dat is gelukt! Dus vanaf woensdag kunnen we echt gaan genieten van Lalibella en Addis zonder ons zorgen te hoeven maken om school. Rond 7u lekker gaan eten, pasta! Daarna nog wat documenten en foto’s uitgewisseld en Julia gebeld, een student van de hogeschool Leiden die in Addis verblijft. Misschien kunnen we bij haar slapen wanneer we daar zijn. Of in ieder geval onze koffers dumpen. Ze was erg aardig en enthousiast, dus wie weet! Rond 9u klaar gaan maken voor bed, wat waren we moe van deze dag.

Woensdagochtend vroeg ons bed uit gegaan om Habte uit te kunnen zwaaien en de cadeautjes kunnen geven. Ze waren in de wolken met ons fotolijstje met een foto van ons er in. Voor Dasash hadden we een tas gekocht aangezien die van haar compleet naar de filistijnen was. Ze was er zo blij mee! Erg leuk om te zien! Aynalem ook nog een jurk gegeven, die vond ze zo mooi! Daarna bezig geweest met onze koffers inpakken voor de Lalibella trip. Rond half 11 lekker gaan douchen en Dasash heeft mijn haar ingevlochten, leukleuk. Daarna om 1u maar richting het Summerland hotel gegaan om te kunnen lunchen en internetten. Het blijft super chill dat een uitgebreide lunch (patat, flinke hamburger, flesje cola en een grote fruitsalade) hier maar 3,50 kost, en dat in een super de luxe hotel! Na de lunch via skype gekletst met vader en moeder, waarschijnlijk de laatste keer want vanaf donderdag hebben we niet echt tijd meer door alle dingen die we gaan doen.