Gondar

Helaas Zaterdag geen skype want de wifi had er geen zin in. Toch hebben we ons ruim 2 uur vermaakt. Rond half 3 zijn we met Aynalem naar de markt gegaan om een goeie stevige rugtas te vinden. Het was meteen bij het eerste winkeltje raak, joepie. Nog wat naar souvenirtjes gezocht, maar nog niet echt wat kunnen vinden. Even langs de bank om geld te wisselen en toen nog op een terrasje wat gedronken. Rond half 5 waren we thuis. We hebben Aynalem even geholpen met het reorganiseren van wat documenten, weer netjes in een map gestopt. Toen we klaar waren begon Aynalem met het avondeten en het maken van deeg voor koekjes voor zondag. Terwijl Tamara een serie aan het kijken was en ik op m’n computer een spelletje aan het doen was hoorden we ineens een heel hard gezoem. Er bleek een enorm vlieg achtig iets achter het gordijn te zitten. Tamara hield het beest achter het gordijn gevangen en ik ben gauw Aynalem gaan halen (met haar handen vol bloem en ei). Zij wappert met het gordijn en het beest vliegt de kamer in, Tamara dook weg en het belande bij mij in bed, fijn. Natuurlijk nergens meer te vinden, dus Fikreab van buiten gehaald (Habte is een weekendje weg met het werk). Fikreab begon met een stok achter mijn bed te poeren en na een hele tijd kwam het beest tevoorschijn. Onder een hoop gegil van mij, Tamara en Aynalem vloog het beest rondjes door de kamer. Ik ben snel de kamer uit gerend toen hij op mijn kussen landde. Fikreab heeft m gedood, het was een gewone mot. Al die stress om niks dus, haha. Nog even een kietelgevecht met Fikreab omdat hij het doekje van de mot bijna in mijn gezicht duwde.

Rond half 7 stond het eten klaar, lekker spaghetti. Daarna hebben we Aynalem even geholpen met de koekjes en natuurlijk alvast een paar voor gepoeft. Rond half 9 wilden we eigenlijk wel ons bed in maar ik was veel te hyperactief. Dus nog even Dasash gepest door haar te kietelen en ook Aynalem even lastig gevallen. Erg komisch en ik was m’n energie weer kwijt. Om half 10 dan uiteindelijk echt het bed in gedoken.

Zondag ging om half 6 de wekker, pfoe vroeg! Maar voor Gondar hebben we dat wel over! Om een paar minuten voor 6 stond Aynalem bij ons voor de deur dat we op moesten schieten omdat het busje er al bijna was. Snel de laatste dingen gedaan en naar ‘Infrata’ gelopen en op de bus gezet door Aynalem. Toen begon ons avontuur. Het was mega druk in de bus, toen al, alleen achterin was nog plaats. Onderweg werden er nog wat mensen in de bus gepropt, naast Tamara zat een meisje. Gelukkig rook zij beter dan de meeste mensen in de bus, bah. Eindelijk gingen we dan echt richting Gondar, met een noodvaart! We vreesden voor ons leven toen hij met 90 km/u over de weg sjeesde, door de bochten en langs mensen, ezels, schapen en koeien. Een man voor ons snoot steeds zijn neus in zijn handen en veegde het dan aan de bank, gadverdamme. Halverwege werd ik best een beetje misselijk omdat er zo weinig frisse lucht binnen kwam, dus ik schoof het raampje voor me open. De man naast het raam lag de slapen, dacht ik, maar ging rechtop zitten en schoof het raampje weer dicht. De man ging meer liggen, dus ik greep mijn kans. Na een paar minuten ging hij weer rechtop zitten en schoof het raam weer dicht. Dit hebben we nog een paar keer herhaald, maar na 2uur proberen was ik het zat. Onderweg stopten we 2 keer best wel lang, heel irritant want we hadden geen idee waarom. Ook stonden mensen steeds om de bus heen om te kijken hoe we er uit zagen, ze staarden ons echt aan alsof ze water zagen branden… Uiteindelijk na 3uur waren we dan bijna bij Gondar, de chauffeur zou een seintje geven als we er bijna waren zodat we Alene konden bellen, hij zou ons dan opwachten bij de halte. Maar ineens werden we de bus uit gezet, wel bij de goede halte gelukkig. Snel Alene gebelt en 5 minuutjes later kwam hij aanlopen.

We hebben even gezellig wat gedronken en zijn toen op weg gegaan naar ‘Fassilades castles’, daar staat Gondar bekend om. De kastelen staan binnen een muur dus we moesten even een stukje lopen, bij binnenkomst moesten we eerst 100birr per persoon betalen om binnen te komen. Er stonden 2 meisjes te discussiëren met een gids, over de prijs, hij vroeg 600 birr! Veel te veel natuurlijk. Alene stelde aan de meiden voor om met ons te delen en hij heeft met de gids onderhandeld, 300 voor ons 4en, dat was beter. Toen gingen we, we hebben het kasteel van Fassilades gezien en van verschillende opvolgers. Ook de stallen, het waterreservoir, de sauna, de jacuzzi en de muur werden uitgebreid bekeken. Binnen in het kasteel van Fassilades waren verschillende uitkijk torens. In 1 uitkijktoren zat een gat in de grond, beetje vreemd, de gids legde uit dat dat gat gebruikt werd om in te poepen en te plassen, ieuwl! Vanuit de uitkijk torens waren de mooiste vergezichten te zien, natuurlijk heel veel foto’s gemaakt. 1 van de opvolgers van Fassilades is vergiftigd door zijn broer, ook zijn kasteel hebben we gezien. Over de vrouwen en kinderen werd niks verteld, beetje vreemd. Nog een grappig feit was dat als de vrouw van de koning of van een ander iemand die binnen de muren woonde geen kip kon klaar maken dan scheidden ze. Daarom staat er een soort trainingscentrum voor vrouwen, waar ze leerden naaien en kip klaarmaken. Toen was de tour afgelopen en moesten we door een poort weer naar buiten.

Daarna moesten we met de Bajaj naar een kerk, de selassie kerk. Ook daar moesten we weer betalen, 50 birr. Voordat we naar binnen gingen moesten de schoenen weer uit en we moesten via een aparte ingang naar binnen dan de gids, er is een vrouwen en een mannen ingang. Pfoe wat was het saai in die kerk, de gids legde elke plaat in detail uit *gaap* en alsof dat nog niet genoeg was lulde hij ook nog een slap uit zijn nek over de trommels en andere instrumenten. Gelukkig konden we daarna de kerk uit, op naar ‘Fassilades Baths’. Een groot gebouw met een enorm zwembad achtig iets er omheen, het bad wordt alleen op 19 januari gevuld met water uit de rivier. Het is gemaakt om veel mensen tegelijk te dopen en op 19 januari is er een groot feest waarbij het water wordt gezegend en heel veel mensen springen dan in het water. De kinderen klimmen dan zelfs in de bomen om ook bij het water te kunnen en alle buitenlanders die staan toe te kijken worden zeiknat gemaakt. Als het feest 3 dagen later voorbij is wordt het water weer teruggeleid naar de rivier door middel van een luik. Toen we daar weg liepen spotte Tamara een grote roofvogel in een boom, dus snel nog wat foto’s gemaakt.

Rond 1u waren we klaar met onze tour door Gondar, we hadden erg honger gekregen omdat we nog bijna niks hadden gegeten. Gelukkig had Aynalem koekjes meegegeven, maar dat was dan ook alles. Onderweg naar een Lodge om wat te eten, werden we een beetje chagrijnig van het constante gepraat van Alene, wie btw wel een beetje een vreemde gozer is. Aardig, maar hij zit steeds aan je rug om je vooruit te duwen, wilt je tas vast houden terwijl dat helemaal niet nodig is en nog meer irritante dingen. Het is hier beleeft om dat soort dingen te doen, maar voor ons is het maar een beetje raar. Eindelijk aangekomen bij de Lodge hebben ik en Tamara een cheeseburger en wat patatjes gedeeld, het zijn hier erg grote porties dus zelfs dat kregen we niet helemaal op, haha. De kosten van de lunch wilden we delen met Alene, gewoon allemaal ons eigen deel betalen, dat vond hij prima. Aynalem had al uitgelegd dat het normaal zou zijn als wij zouden betalen aangezien hij zich ontfermt over ons, maar wij zouden ook al de Bajaj die ons rond gereden had betalen (100birr) dus we vonden het goed met hem, rijk zijn we ook niet.

Na de lunch zijn we naar het busstation gebracht door Alene en heeft hij een bus naar Bahir dar geregeld, de chauffeur zou ons thuis afzetten. Na al dat lopen en opgepropt zitten op de heen weg deed vooral mijn knie erg pijn dus gevraagd of we voorin mochten zitten, gelukkig mocht dat. De terugweg was erg leuk, de chauffeur was aardig en omdat we voorin zaten hebben we veel meer van de omgeving kunnen zien. De radio ging steeds harder, dus een party in de bus. Halverwege nog een aantal keer kort gestopt en weer aangestaard door kindjes, dus gekke bekken terug getrokken. Na 3uur kwamen we aan bij het busstation van Bahir dar, eindelijk een soort van bekend terrein. Iedereen stapte uit, maar wij bleven natuurlijk zitten want hij zou ons afzetten. Omdat we ons toch een beetje zorgen maakten of het wel goed zou gaan, belde Tamara even naar Aynalem. Die zei dat we als de wiedeweerga uit de bus moesten stappen, de chauffeur had haar gebeld dat hij meer geld (50birr pp) wilde als hij ons thuis moest brengen. Dat heeft hij natuurlijk niet doorgegeven, hij dacht ook, incasseren maar! Aynalem zou een Bajaj sturen om ons op te pikken.

Uit de bus gestapt en daar stonden we dan. We werden meteen al door een man aangesproken of we een Bajaj nodig hadden. Wij nee gezegt, want er kwam er al een. Toch aandringen, wij weer afslaan. Uiteindelijk blijft ie bij ons staan, pakt mn hand vast en zegt ‘you are beautifull’, ehhm.. Awkward! Gelukkig werd Tamara door Aynalem gebeld, dus maar even heel geïnteresseerd bij dr gaan luisteren, haha. Vervolgens werden we van ons plekje verjaagd door een stel mannen met stokken, heel raar want we hadden eerst geen idee wat ze nou wilden. Toen we aan de andere kant gingen staan werden we aangesproken door een andere man, die Italiaans tegen ons begon te praten. Weer werd Tamara gebeld, dit keer door de chauffeur van de Bajaj die Aynalem had gestuurd. Dat hij aan de linker kant stond, wij zoeken, maarja welke linker kant? Drama! We voelden ons steeds kleiner worden tussen al die starende en wijzende mensen. Gelukkig kwam toen de Bajaj chauffeur aangelopen en hij heeft ons gered van de menigte. We wisten meteen dat hij het was,hij zag er verzorgd uit en sprak goed Engels. Pfoe wat een opluchting! Hij heeft ons door de mensenmassa naar de Bajaj geleid (bij de andere uitgang van het busstation, wisten wij veel). Bij de Bajaj aangekomen werd ik aangestaard door een klein meisje, dus ik maar gezwaaid, moest ze lachen, maar ze miste dr 2 voortanden dus dat zag er echt geniaal uit! Onderweg in de Bajaj ons hele verhaal verteld aan de chauffeur, hij moest lachen. We zijn nog door hem uitgenodigd om mee te gaan naar een berg ergens, voor het uitzicht want dat schijnt erg mooi te zijn. Het is een vriend van Aynalem dus wie weet! (denk het niet). We hebben hem maar wat extra birr gegeven omdat hij ons had gered, haha.

Eenmaal veilig thuis aangekomen (rond half 6) hebben we nog even uitgebreid verslag gedaan aan Aynalem,die weer eens pissig was dat we niet thuis werden gebracht, haha. Na even een paar minuutjes gechillt te hebben, zijn we weer van huis meegesleurd naar een terrasje om daar wat te drinken en te eten. Een paar patatjes gepikt van de rest en een colatje gedronken, maar we zaten nog erg vol van de lunch, dus dan maar geen avondeten. Om half 8 waren we weer thuis, lekker op bed gaan liggen en een spelletje gedaan en daarna vroeg het bed in gedoken.

Maandag weer tijd voor stage, dus vroeg ons bed uit, klaarmaken en om 8u de Bajaj ingesprongen. Op de school zaten de leerkrachten televisie te kijken, ze wilden hem niet uitzetten. Vrij boos geworden, volgens mij liep ik echt rood aan, en daarna naar de directrice gelopen om het even te vertellen. Tamara bleef in de klas en vertelde later dat ze niet wisten hoe snel ze de televisie uit moesten zetten toen ik richting de directrice ging. Heeft het toch nog nut gehad. De rest van de dag met de kinders in de weer geweest en toen we rond 12u weer thuis waren nog de hele middag aan verslagen gewerkt, bah. Daarna gezellig met Fikreab de EMA’s gekeken (Fikreab is gek op Eminem, haha). Om half 8 stond het eten klaar. Na het eten lekker naar bed gegaan.

Dinsdag weer vroeg klaarmaken en in de Bajaj richting stage. Lekker dagje gehad want 1 leerling was ziek dus alvast wat vooruit kunnen werken. Om 11u werden we opgehaald door Esaya en hij bracht ons naar het papyrus hotel, even wat gegeten daar en een colatje gedronken. Helaas geen lange internetsessie, had mn laptop niet bij me en mobiel was leeg. Om half 1 was Aynalem er en zijn we even lekker wezen shoppen, een leuk armbandje gekocht en een tas voor Dasash (als bedankje voor al dr harde werk). Eenmaal thuis hadden we geen zin meer om aan school te zitten, dus lekker wat spelletjes gedaan en rond 6u kwamen Aynalem en Habte thuis en rond half 7 werden we geroepen voor het eten. Toen we de kamer uit wilden gaan had Fikreab deze op slot gedaan, hoop hilariteit want de ramen hebben hier spijltjes, alsof je in de gevangenis zit, dus wij heel hard Aynalem geroepen. Ze heeft ons gered, toen moesten we Fikreab natuurlijk even terugpakken, hij had zich verstopt achter de bank dus we hebben m geplet, haha. Daarna toch aan tafel geschoven en wentelteefjes met rijst gegeten. Na het eten weer onze kamer in gedoken en rond half 9 klaar gaan maken voor bed.

Woensdag (vandaag), weer naar stage, we zijn het een beetje zat, maar we hoeven nog maar 5 dagen dus moet goed komen. Weer met de meiden aan de slag gegaan en na snack time hebben we de leerkrachten ingelicht over wat we allemaal gedaan hebben en wat we van ze verwachten als wij weg zijn. Ze leken het erg interessant te vinden, dus hopen dat het goed komt. Nu bij Papyrus lunchen en wifi aftappen, daarna nog even een kijkje nemen in het souvenirwinkeltje hiernaast en misschien de supermarkt induiken.