Addis, Arba Minch, Safari
Blijf op de hoogte en volg Laura
29 November 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Zaterdag 23 November gingen we op naar Addis Abeba! Om half 5 ging de wekker, snel de spullen gepakt en klaar gemaakt. Om 5u zouden we vertrekken, met een Toyota Turbo! Om 5 voor 5 stonden we klaar met onze koffers om het hotel uit te gaan, alleen één probleem, alles was op slot. Wij staan schreeuwen dat alles dicht was en of iemand ons kon helpen… na 5 minuten kwam er iemand aan die het hek open deed, de koffers naar beneden getild en toen werden ze voor ons in de auto gedaan. Wat een lange reis was dat, rond 8u hebben we in Woldiya ontbeten met een omelet. De chauffeur had iets waarvan ik de naam niet meer weet. We mochten proeven en het smaakte naar pannenkoeken met honing, lekker dus. De jongens naast ons vroegen of we brood wilden en wij bedankten. Toen vertelde de chauffeur dat het normaal is om op een terrasje je eten te delen met de mensen naast je. Terwijl wij nog zaten te smullen kwam er een jochie het terras op lopen of we zakdoeken of kauwgom wilden kopen. De chauffeur had genoeg gegeten en zat al een tijdje voor zich uit te staren. Hij riep de jongen, zette hem op een stoel aan het tafeltje naast ons en ga f de rest van zijn pannenkoeken spul aan hem, ook bestelde hij thee voor het ventje. Wat een goeie gozer! De jongen straalde en wist niet hoe snel hij het naar binnen moest proppen, erg lief.
Daarna weer verder gereden. In totaal zijn we 12uur onderweg geweest, natuurlijk nog gestopt (onder andere in Desie waar ik de ranzigste wc ever heb gespot). We gingen steeds berg op, berg af dus we hadden genoeg te zien, ook niks ander gedaan dan naar buiten gekeken, haha. Onderweg nog heel wat koeien, schapen, geiten, kamelen, dromedarissen, kippen, ezels, paarden en mensen ontweken. Toen we bijna in Addis waren (2uurtjes nog) sprong er een aap weg, de boom in, super gaaf.
Eenmaal in Addis aangekomen moesten we op zoek naar een hotel, het duurde al ruim een half uur voor we überhaupt in het centrum waren, wat een drukte zeg! Nog een dode ezel langs de weg gezien: poten omhoog, tong uit zn bek en een straaltje bloed langs zijn kop. Arm beest. Eerst langs het Taitu hotel gegaan, die was ons aanbevolen door 2 andere Nederlandse studenten in Addis, waar we al eerder contact mee hadden gehad, we konden helaas niet bij hun slapen. Het Taitu hotel was een drama! Facking ranzig, de wc kon niet doorspoelen en we konden onze kont niet keren. Snel weg gegaan. Door onze chauffeur naar een straat gebracht met 3 hotels. 2 van de 3 waren vol, dus dat schoot al lekker op. Alleen het Baro pension was nog over, vanbuiten zag het er top uit dus naar de receptie gelopen en gevraagd hoeveel een kamer kostte: 250 birr. Prima! Dachten wij. Bij de kamer aangekomen bleek er geen elektriciteit te zijn, maar volgens de man bij de receptie zou dat over een uurtje komen, verder zag de kamer er wel oké uit. We hadden geen zin meer om nog wat anders te zoeken dus we hebben onze koffers gehaald en de chauffeur betaald (met een dikke fooi er bij omdat hij ons zo goed had geholpen). De spullen in onze kamer gedropt en maar uiteten gegaan bij de pizzeria die we onderweg hadden gespot, lekker gegeten. Bij terugkomst in het hotel deed de elektriciteit het nog steeds niet. Van ellende maar om half 8 in bed gaan liggen en wat gaan schrijven met een zaklamp er bij. Rond 8u wilden we tanden poetsen, maar… geen water, ook dat nog! Dus dan maar zonder tanden poetsen naar bed. Toen we wilden gaan slapen zaten er een aantal jongens voor onze deur voetbal te kijken, het geluid stond vet hard. Ik in m’n pyjama naar buiten om te vragen of ze ergens anders konden zitten, gelukkig vonden ze dat prima.
Zondagochtend werden ik en Tamara allebei al rond 6u wakker (tsja wat wil je als je om 8u gaat slapen). Nog steeds deed de stroom het niet en aangezien er een boom voor ons raam stond kwam er ook niet echt licht naar binnen. Chagrijnig hebben we ons aangekleed en zijn we opzoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Hele straat 2 keer doorgelopen maar niks was open, ondertussen werden we continu nageroepen ‘Faranji, faranji, where are you from?’. Na een half uur rond gelopen te hebben zijn we maar weer naar het pension gegaan in de hoop dat ze daar ontbijt hadden. Ze hadden een restaurant maar toen Tamara naar binnen liep schoten de kakkerlakken voor haar voeten weg. Ook stonk het er nog eens vreselijk naar schimmel of zoiets. Dan maar geen ontbijt dachten we en we liepen weg, terwijl we boos aangestaard werden door de serveerster. We waren er compleet klaar mee dus hebben besloten onze spullen te pakken en uit te gaan checken. Eerst is Tamara gaan vragen of de receptioniste (het was een vrouw dit keer) voor ons een taxi kon regelen. Dat kon ze, dat zou dan 103 birr kosten (1,0,3? Ja, echt waar? Ja echt), naja prima. De spullen gepakt en naar de receptie gaan lopen. We zeiden nog tegen elkaar dat ze de 250 birr wel konden vergeten, aangezien er geen elektriciteit en water was.
Bij de receptie aangekomen begon het volgende gezeur. De receptioniste vroeg ineens 300 birr voor de kamer. Wij bleven beleeft en zeiden dat de man van gister 250 birr had gezegd en dat we het een beetje gek vonden dat het nu meer is, aangezien er ook geen water en elektriciteit was. De vrouw protesteerde en commandeerde ons om meteen de 300 birr te betalen. Daar waren we dus niet van gediend, de toon waarop ze sprak. We werden een beetje boos en zeiden dat ze dat wel kon vergeten als ze op die manier met haar klanten om ging. De vrouw ging de man van de avond er voor bellen om te vragen wat er afgesproken was, ineens zei hij ook 300birr! Ondertussen waren we allebei al behoorlijk pissig geworden en begonnen we boos tegen de receptioniste dat ze 200 birr kan krijgen en niet meer, aangezien er 250 was afgesproken en dat inclusief water en elektriciteit was. De receptioniste hield voet bij stuk en werd ondertussen zelfs nog bijgestaan door een man, met wie al helemaal niet te overleggen was. Nog bozer dan dat we al waren stonden we daar tegen ze te schreeuwen. Terwijl Tamara nog even door schreeuwde ben ik even gaan kalmeren, in de hoop weer rustig te kunnen overleggen. Tamara tot stilte gemaand en ik heb het opnieuw gevraagd. Ik legde uit dat dit helemaal niet persoonlijk bedoelt was maar dat we het een beetje gek vonden dat het ineens meer is geworden. De vrouw protesteerde al weer, maar ik ging door. Ik vroeg ‘Stel dat het 300birr is, dat de man dat heeft gezegd, dat is dan toch inclusief water en elektriciteit?’ de vrouw zei ja, dus ik vroeg ‘vind je het dan niet oneerlijk dat we er wel voor moeten betalen, terwijl het er niet is?’ Ze zei ja, maar vervolgens begon ze met een verhaal dat de man van gister ons heeft verteld dat er de hele nacht geen elektriciteit zou zijn en dat we dus gewoon de 300 birr moesten betalen. Toen knapte er iets en met heel wat gevloek hebben we de vrouw 250 birr aangeboden en gezegd ‘dit of niks’. Ze nam het niet aan dus wij begonnen onze koffers in de taxi te laten die ondertussen was gearriveerd. Terwijl Tamara in de taxi wilde stappen begonnen de, ondertussen 10, werknemers te dreigen met de politie. Prima vonden we dat, totdat ik me bedacht dat ze de gegevens van mijn paspoort hadden overgeschreven en dat het zomaar zou kunnen dat we dan echt de politie op ons dak hadden en dat het dan nog wel eens wat meer zou kunnen gaan kosten. Na nog wat gediscussieer tussen mij en Tamara hebben we toch de 300 gepakt. Tamara is in de taxi gaan zitten en ik ben met een boos hoofd de receptie binnen gelopen. Ik heb daar de 300 birr op tafel gesmeten en gezegd ‘We zijn het helemaal zat hier en met jullie valt niet te praten. Ik kom hier in elk geval nooit meer terug, ik wil hier nog niet dood gevonden worden.’ Ze reageerde met ‘het is niet mijn schuld’. Ik heb haar vierkant uitgelachen en ben in de taxi gestapt. Allebei shakend van de adrenaline (en de honger) werden we naar het Embilta hotel gebracht. Onderweg nog even besproken wat een gestoord mens het was en wat we in een recensie zouden gaan schrijven. Aangekomen bij het Embilta hotel konden we opgelucht adem halen, het zag er zo mooi uit! Ik betaalde de chauffeur 110birr, inclusief fooi, begon hij te klagen dat het 130 birr was! Ik kon die gozer wel schieten, ik heb hem de 130 in zijn handen gedrukt omdat ik het zo zat was, maar de fooi kon hij wel vergeten.
Terwijl wij gingen inchecken werden onze koffers op een kar geladen. We betalen 1209 birr per nacht hier, maar mijngod wat is het mooi! We werden naar onze kamer begeleid, super chille bedden, een tv en een douche met warm water! Het kon niet beter. Toen we op onze bedden gingen liggen keek ik op mijn horloge, het was pas 9u in de ochtend!
De rest van de zondag hebben we vooral lekker gerelaxt. We hebben lekker ontbeten in het hotel met ei, brood, ananas en watermeloen (omnomnom). Daarna hebben we onze koffers gereorganiseerd en zijn we allebei eens lekker onder de warme douche gaan staan. Rond 12u zijn we in de lobby gaan zitten voor de wifi en om lekker een pizza te eten. De rest van de middag hebben we water gehaald en hebben we ook Getch ontmoet, met hem zouden we op safari gaan. Rond half 5 hebben we de 2 andere studenten (Julia & Agnes) gebeld of we onze koffers bij hun konden droppen. We hadden om 5u op piazza (een straat in Addis) afgesproken. We kwamen aan en het klikte meteen, erg leuk! Alle 4 hadden we erg veel te vertellen dus nog even in hun appartement zitten kletsen. Uiteindelijk nog met z’n allen uit eten geweest, erg gezellige avond gehad. Na het eten moesten we weer terug naar ons hotel, maarehh.. hoe dan? Gelukkig waren Julia en Agnes wat bekender in Addis en wisten ze waar we heen moesten voor een minibus. Nog een jongen aangesproken of hij wist hoe het gebied bij ons hotel heette. Hij moest dezelfde kant op als ons dus we konden hem volgen. Snel dag gezegd tegen Julia en Agnes en toen in de minibus gepropt.
Bij aankomst in het hotel hebben we onze grote koffers gepakt, die mochten bij het hotel in de opslag plaats. We hadden al besloten om ons laatste nachtje hier ook te spenderen, dus ook meteen gereserveerd voor donderdag op vrijdag. Rond een uurtje of 9 zijn we lekker ons bed ingedoken, moe van de hectische dag. Het bed heeft zo veel vering dat ik er eigenlijk wel heel graag op wou gaan springen, hihi.
Maandag ging weer vroeg de wekker, om half 5 om precies te zijn. Maar het was voor een goed doel, SAFARIIII!!! Snel de spullen gepakt, beneden stond Getch ons al op te wachten om naar de bus te gaan. Om 10 over 5 zaten we dan in de bus, lokaal transport dus dat word natuurlijk helemaal vol gepropt. De meeste mensen waren denk ik letterlijk van hun bed de bus ingerold want iedereen stonk zo verschrikkelijk erg! Om 6u zouden we vertrekken, maar omdat de bus nog niet vol was besloot de chauffeur nog even te wachten. Om kwart voor 7 was de bus eigenlijk vol en konden we vertrekken. Het idee van mij en Tamara om in de bus te gaan slapen, kon niet echt door gaan, de stoeltjes waren zo klein dat je verplicht rechtop moest zitten omdat je er anders vanaf zou donderen. Ach, weer een nieuwe ervaring. Na een uurtje rijden was er een controle dus moesten we allemaal de bus uit. De bus werd geïnspecteerd door het Ethiopische leger. Wij moesten ook ons paspoort laten zien. Toen we weer terug de bus in gingen was er ook een andere man ingestapt. Hij vertelde dat hij ook chauffeur was geweest maar dat er met zijn bus een ongeluk was gebeurd. Hij heeft alle 52 mensen kunnen redden uit de bus, maar 1 man mist nu een arm en een been. Vanwege die ene gozer moet hij nu 60000birr schadevergoeding betalen (dat is ong. 2400 eu). Hij heeft al 45000birr betaald en vroeg of wij wat geld over hadden om hem te helpen. Getch gaf ook geld, meteen ook was in onze naam. Getch vertelde dat het normaal was om op deze manier om geld te vragen, ze kennen hier geen verzekeringen of iets dergelijks. Daarna weer verder gereden, nog 8,5u te gaan. Onderweg heel wat over Getch te weten gekomen, erg leuk! Hij heeft een Nederlandse vrouw en is al een paar keer in Nederland geweest, hij spreekt ook een paar woordjes Nederlands (goede reis, hoe gaat het?). Ook hebben we het oude buurmeisje van Getch in de bus ontmoet, ook zij was erg aardig maar ze spreekt geen Engels dus dat was wat lastig (met ons gebrekkig Amhaars komen we toch een heel eind, haha). Rond half 12 stopten we in een plaatsje om even wat te eten. Getch wist een goeie tent dus we splitsten ons van de rest van de groep, die injera gingen eten. Patat en een cola besteld, veel keuze was er helaas niet. Het duurde nogal lang voordat we ons eten kregen en om 12u werd Getch gebeld door zijn buurmeisje dat de bus al ging rijden! Natuurlijk helemaal in paniek, hij heeft het eten in laten pakken en betaald, wij hebben onze cola achterover geslagen en toen moesten we als een gek naar de bus rennen! De bus was al best wel een eindje weg dus een Bajaj aangehouden en er in gesprongen. Gelukkig had het buurmeisje de bus laten stoppen en helemaal buiten adem stapten we weer in de bus. We werden natuurlijk heel hard uitgelachen door de ongeveer 50 andere mensen in de bus. Ach, gelukkig konden we er zelf ook om lachen, haha!
Toen we na 10u reizen in Arba Minch aankwamen zei Getch ‘welcome to banana paradise’, hij vertelde dat Arba Minch bekend is om de bananen. Tamara en ik waren meteen gelukkig, een banaantje gaat er altijd wel in. We moesten nog ongeveer anderhalf uur door Arba Minch rijden dus wij zette een paar Nederlandse liedjes in: ‘o nee o nee, ik heb geen bananen!’, ‘we zijn er bijna!’, ‘van voor naar achter van links naar rechts’ en ‘berend botje ging uit varen’. We werden natuurlijk door de hele bus aangestaard, en het buurmeisje van Getch probeerde mee te zingen, hilarisch! Om half 5 waren we op het busstation waar we weer door allemaal mensen aangesproken werden. Snel met de Bajaj naar ons pension gebracht. Na wat gestunt met het water en de elektriciteit zijn we even lekker een uurtje op bed gaan liggen en hebben we ons opgefrist. Het pension was niet echt geweldig, maar veel beter dan het Baro pension! Om half 8 werden we door Getch mee uit eten genomen bij het Tourist hotel tegenover ons pension. Een streak met aardappeltjes en wortel gegeten (lekker hollands!) en Tamara een salade. Daar hebben we nog lang zitten kletsen over het leven van Getch, zijn vrouw Saskia en zijn 2-jarige dochter Rani (wat prinses betekend). Getch vertelde dat zijn dochter erg goed traditioneel kan dansen, hij werd helemaal emotioneel toen hij dat vertelde, zo lief! Ook nog even gebruik gemaakt van de wifi om iedereen te vertellen dat we veilig gearriveerd waren. Rond 10u waren we weer bij het pension, dus lekker ons bed in gedoken. Tamara en ik hadden allebei een eigen kamer, dus dat was wel even wennen, hihi.
Dinsdag gingen we dan echt op safari! Rond half 8 het bed uitgestapt en om 8u stonden wij klaar om te gaan ontbijten met Getch. Maar Getch was nergens te bekennen… een kwartier later werden we gebeld dat we zelf even moesten gaan ontbijten omdat hij een auto aan het regelen was voor de safari. Weer bij het tourist hotel gegeten, lekker een eitje en Tamara had French Toast. Om 9u zouden we vertrekken, maar weer geen Getch… Maar even gebeld en hij zou zo snel mogelijk komen, konden wij mooi nog even internetten. Toen hij aan kwam konden we in de auto stappen, een land rover! We moesten nog even wat spulletjes ophalen bij een garage en daarna gingen we naar Getch zijn moeder, die woont in Arba Minch. Zijn moeder wilde ons graag ontmoeten en toen we bij haar weeshuis aankwamen werden we meteen begroet. Terwijl Getch nog even de laatste dingen ging regelen wilde de moeder van Getch een koffieceremonie voor ons doen. Dat duurt normaal gesproken 2u dus dat vonden we niet zo’n strak plan. Toen kregen we een kopje verse thee, gemaakt van citroengras en munt, erg lekker! Helaas waren er geen kinderen in het weeshuis, ik denk dat ze naar school waren. Toen Getch terug kwam was de land rover vol geladen met spullen, toen we in de auto gingen zitten bleken er nog 2 jongens in de achterbak te liggen. Zij gingen met ons mee om de spullen te helpen dragen. Ze heette Andreas en Esayas. We moesten ongeveer 3u rijden naar de plek waar we zouden kamperen. Na ongeveer een half uur kwamen we aan bij het nationaal park, meteen wat bavianen gespot die vlak langs de auto liepen. Onderweg in het park moesten we een aantal keer uit de auto stappen omdat hij de steile hellingen niet op kwam, haha. Wel nog een aapje, een wrattenzwijn, een zeearend en een krokodil gespot onderweg. Ook nog gestopt bij een uitzicht punt, echt super mooi. Toen we verder reden zagen we ook nog zebra’s en een of ander beest waar ik de naam niet meer van weet. Rond half 1 kwamen we aan bij onze kampeer plaats, bovenop een heuvel met een super gaaf uitzicht en zebra’s die beneden aan het grazen waren. Lekker geluncht en toen de jongens bezig waren met het opzetten van de tent zijn wij met een scout naar beneden gelopen, op bezoek bij de zebra’s. Toch dik een half uur rond gelopen tussen de zebra’s en antilopen, we konden echt heel dichtbij komen! Daarna moesten we dat pokke eind terug lopen, bergop. Helemaal buiten adem kwamen we weer bij de tenten aan. Andreas en Esayas pakten een matras voor ons zodat we lekker relaxt konden uitrusten. Gezellig zitten kletsen, ook met Getch nog truth or dare gedaan. Rond kwart voor 6 moesten we snel gaan eten aangezien het rond 6u al donker is hier. We hebben onze spullen in de tent gezet en daarna hebben we nog lekker buiten gezeten, Getch maakte ons bang met hyena’s die zouden komen. Weer gezellig zitten kletsen over wat ons zoal bezig houdt. Getch vertelde over zijn avonturen in Nederland, wat echt hilarisch was. Eerst vertelde hij over zijn schoonvader die geen Engels kon en die een keer ‘tuin’ had gezegd en Getch dacht dat ze naar de ‘town’ zouden gaan dus had helemaal gedouched en zich netjes aangekleed. Toen ze elkaar weer zagen en het misverstand duidelijk werd zei z’n schoonvader ‘grapjas’. Maar de manier waarop Getch dat zegt (midden in een Engelse zin) is echt hilarisch! Ook vertelde hij dat hij een keer sigaretten wilden kopen in Nederland en dat zijn schoonvader hem naar het automaat in de buurt had gestuurd. Hij had zijn geld er in gedaan en drukte op het knopje, maar er kwam niks uit. Hij heeft het nog een paar keer geprobeerd en is uiteindelijk terug gegaan naar zijn schoonvader van hulp, die zijn samen naar het automaat gegaan en hebben ook nog op wat knopjes gedrukt. Iemand er bij gehaald en wat bleek… Getch had een briefje van 10 opgevouwen en in het gleufje voor de munten geduwd. Je kon ons letterlijk opvegen van de grond toen hij dat vertelde! Ondertussen werden Andreas en Esayas continu gebeld, en op een gegeven moment begon Getch keihard te lachen. Dus wij vragen wat er was, bleek dat Andreas in plaats van ‘advocado’, ‘acovado’ had gezegd. Hilarisch natuurlijk, vanaf dat moment werd Andreas acovado genoemd. Om 9u zijn we lekker ons tentje in gedoken. Midden in de nacht werd ik wakker van een geluid, ik kon zo snel niet horen wat het was maar ineens hoorde ik vanuit het andere tentje geroep: ‘LION! LION!, did you hear that??’. Het geluid wat ik hoorde bleek dus het gebrul van een leeuw te zijn die vlakbij onze tent aan het jagen was op zebra’s. Ik heb het die nacht niet echt beseft en ben weer verder gaan slapen. Nog een paar keer wakker geweest en steeds een soort gesnuffel bij de tent gehoord.
De volgende ochtend was Tamara al vroeg wakker en is de zonsopgang wezen bekijken. Ik was te lui en ben nog lekker in de tent blijven liggen. De rest bleek de leeuw ook gehoord te hebben en Tamara had ook zebra’s horen rennen. Het gesnuffel bij de tent was waarschijnlijk een hyena of een zebra. Voor het ontbijt zijn ik en Tamara met de schout een ochtend wandeling wezen doen, nog wat zebra’s en bavianen gezien en genoten van het uitzicht. Ook onderweg nog een leeuwenpoot afdruk gezien. Toen we na dik een uur terug kwamen stond het ontbijt voor ons klaar en waren de tenten al in gepakt. We hebben ontbeten en toen was het tijd om naar de tent te gaan lopen. Acovado & Esayas hadden allebei een enorm pakket op hun hoofd, wat er wel vrij komisch uit zag. Ook Wij en Getch waren zwaar bepakt voor onze wandeling. We moesten ongeveer 2u lopen naar de boot die ons mee zou nemen naar de nijlpaarden en de krokodillen. Ook nu onderweg weer veel zebras en antilopen gezien en nog één of andere rare vogel. Na een uur lopen was het tijd voor pauze, weer genoten van het uitzicht, terwijl we naast verschillende zebra botten zaten. Daarna verder gelopen, achter zebra’s aan die ook richting het water gingen om te drinken, bergafwaarts met kiezelsteentjes is nog steeds niet mijn favoriet. Bij het water aangekomen zagen we al meteen een krokodil! Even een plekje in de schaduw op gezocht en gewacht op de boot. Het duurde nogal lang voor de boot kwam dus de spullen achtergelaten bij Acovado en Esayas en met Getch en de scout naar een vissersdorpje gelopen, was nog een flinke klim over allemaal rotsen langs het water. Nog een pootafdruk van een nijlpaard gezien. Bij het vissersdorpje aangekomen bleek dat ze er puppy’s hadden, super schattig! De vissers even gedag gezegd en toen hoorden we de boot aankomen, gelukkig konden we bij het dorpje opstappen en hij vaarde verder naar de spullen. Onderweg met de boot nog een stuk of 5 krokodillen gezien, waarvan 3 echt mega waren! Super vet, allemaal met hun bek open in de hoop dat een vogel de tanden schoon komt maken. Toen we bijna aan de overkant waren ook nog 2 nijlpaarden gespot, eindelijk! Aan de overkant werden we in een minibus gepropt met alle spullen en toen zijn we weer terug naar Arba Minch gereden. Onderweg weer bij Getch zijn moeder gestopt om de spullen te droppen. Daarna weer in ons pension aangekomen, lekker rustig aan gedaan tot een uurtje of 5 en daarna werden we met een bajaj opgehaald, richting een lodge om daar lekker een drankje te doen. Erg mooi uitzicht daar! Lekker zitten kletsen en uiteindelijk ook daar gegeten met z’n tweetjes. Rond 8u kwam er ineens een vreemde man bij ons aan tafel zitten… Het bleek de oudere broer van Getch te zijn die ons op kwam halen omdat Getch geen tijd had. Hij vertelde over zijn limousine en wij waren al helemaal enthousiast! Hij betaalde ons eten (chill!) en toen gingen we naar zijn ‘limousine’. Het bleek een gewone auto te zijn, maar hij was wel lang. Een beetje teleurgesteld, maar ook wel lachend omdat we in z’n grap getrapt waren stapten we in. Korte tour door Arba Minch en toen snel even omgekleed bij ons pension aangezien de broer (die trouwens Laura heette) had verteld dat Getch een verrassing voor ons had. We werden naar het Tourist hotel gebracht en daar zat Getch op ons te wachten. Gezellig wat gedronken, ik een biertje en Tamara wijn. Rond half 10 naar een barretje gegaan om te dansen, nog dj gespeeld. Echt een super leuke avond gehad! Om half 12 waren we thuis en de volgende dag zou de wekker om half 4 gaan, oeps. Snel ons bed in gedoken.
Donderdag vroeg ons bed uit. Om 4u stonden we allebei klaar om met de auto te vertrekken, maar Getch was nergens te bekennen. Ook de chauffeur was overal aan het kijken en op zijn deur aan het kloppen maar geen reactie. Wij zaten al lang en breed in de auto te wachten toen Getch om half 5 aan kwam kakken. Wat bleek… hij was weer terug gegaan naar de bar en was daar tot 3u gebleven! Dus helemaal brak natuurlijk, haha. In de auto hebben we met zn 3en vooral liggen slapen. Rond half 9 werd ik wakker en toen moesten we nog maar een paar uurtjes, chill! Getch heeft de hele weg liggen slapen, zwaar komisch want hij lag tussen ons in, af en toe kwam er een snurkje uit, haha. Rond half 12 in Addis aangekomen en daar nog langs het huis van Getch gegaan, zijn dochtertje van 2 ontmoet, wat een schatje! Daar hebben we lekker wat gedronken en geluncht, brood met een of ander heet prutje. Rond 1u gingen we met onze spullen op weg naar de Nederlandse school in Addis waar Saskia (de vrouw van Getch) les geeft. Super leuk om al een beetje in de sinterklaas stemming te komen, overal hingen pieten en er stond een schoorsteen met schoentjes er bij. In de tuin liep een schildpad, hun huisschildpad, haha. Nog even met haar gekletst en daarna door Getch naar ons hotel gebracht, onderweg sinterklaasliedjes geluisterd want die zaten nog in de CD speler. Ook nog even Samson en gert aangezet: ‘met een jeep door het oerwoud!’. Bij ons hotel snel ingecheckt en onze koffers gepakt, lekker op onze kamer gezeten en foto’s uitgezocht. Even rustig aan gedaan, gedoucht etc. Om 5u naar Piazza gegaan om nog even rond te kijken. Daarna naar Julia en Agnes gegaan om onze koffers op te halen. Julia en Agnes uitgenodigd om te komen eten, als bedankje, maar helaas konden ze niet. Rond 6u wilden we een minibus pakken om weer naar ons hotel te gaan, maar het was zo achtelijk druk! Echt een drama… We wisten ook nog eens niet hoe het gebied heette waar we heen moesten. Een man aangesproken die ons wel wilde helpen. Uiteindelijk rond half 7 belde Julia en Agnes of het aanbod nog gold, natuurlijk! Dus even op hun gewacht. Na 1uur wachten op een minibus die de goede kant op ging en die niet meteen bestormd werd door mensen hadden we het gehad. Maar samen een taxi gepakt, dan konden we de prijs delen. Onderweg ook nog drama, dikke file! Om 8u zaten we dan eindelijk in de bar van het hotel. Lekker alle 4 een pizza besteld. We kregen er eerst maar 2… We dachten gewoon dat de andere 2 ook nog kwamen maar dit bleek niet het geval. Na een hoop gedoe kwamen we er achter dat ze ons verkeerd hadden begrepen, dus nog maar een keer 2 pizza’s besteld. Heerlijk gegeten en gekletst. Om een uurtje of 9/half 10 de meiden naar de minibus gebracht. Wij hebben nog op onze hotel kamer gechillt aangezien we zo lang mogelijk uit wilden slapen vanwege de vlucht op vrijdag. Koffers ingepakt etc. Rond 12u maar lekker gaan slapen.
Vrijdag (vandaag) lekker uitgeslapen! Om 11u werd ik wakker, lekker rustig aangekleed en naar beneden gegaan om te brunchen. Tamara was al eerder wakker dus die had al ontbeten. Na de lunch meteen geld gaan wisselen voor de laatste dingen van vandaag en nog even de supermarkt geplunderd. Lekkere sapjes en Ambo ingeslagen! De planning was om de rest van de dag aan het zwembad te gaan liggen, alleen toen we ons helemaal klaar hadden gemaakt en bij het zwembad stonden bleek dat er geen ligbedjes waren. Hmm.. dan maar op een gewoon stoeltje, daar hadden ze er maar 1 van. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog een speciaal petje op met zwemmen. Toen heb ik het opgegeven, ik kon op het balkon nog lekkerder zitten dus dat maar gedaan. Tamara is nog even gebleven, maar kwam uiteindelijk ook naar boven omdat ze zo vreselijk aangestaard werd. Samen op het balkon in de zon gezeten tot een uur of 4. Daarna weer verder met de koffers, schrijven, foto’s uitzoeken, douchen etc. Rond 8u gaan eten, Tamara lasagne (waar ze 45min op moest wachten) en ik een mega cheeseburger die ik niet eens voor de helft op kreeg… Daarna nog de laatste dingetjes ingepakt en nu lekker aan het wifi-en in de bar. Om half 12 worden we door een taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht… om 10 over 2 vliegen we dan.. kuttijd! Maar YAY TERUG NAAR NEDERLAND! Met normaal eten, normale mensen en (helaas) kou.
Daarna weer verder gereden. In totaal zijn we 12uur onderweg geweest, natuurlijk nog gestopt (onder andere in Desie waar ik de ranzigste wc ever heb gespot). We gingen steeds berg op, berg af dus we hadden genoeg te zien, ook niks ander gedaan dan naar buiten gekeken, haha. Onderweg nog heel wat koeien, schapen, geiten, kamelen, dromedarissen, kippen, ezels, paarden en mensen ontweken. Toen we bijna in Addis waren (2uurtjes nog) sprong er een aap weg, de boom in, super gaaf.
Eenmaal in Addis aangekomen moesten we op zoek naar een hotel, het duurde al ruim een half uur voor we überhaupt in het centrum waren, wat een drukte zeg! Nog een dode ezel langs de weg gezien: poten omhoog, tong uit zn bek en een straaltje bloed langs zijn kop. Arm beest. Eerst langs het Taitu hotel gegaan, die was ons aanbevolen door 2 andere Nederlandse studenten in Addis, waar we al eerder contact mee hadden gehad, we konden helaas niet bij hun slapen. Het Taitu hotel was een drama! Facking ranzig, de wc kon niet doorspoelen en we konden onze kont niet keren. Snel weg gegaan. Door onze chauffeur naar een straat gebracht met 3 hotels. 2 van de 3 waren vol, dus dat schoot al lekker op. Alleen het Baro pension was nog over, vanbuiten zag het er top uit dus naar de receptie gelopen en gevraagd hoeveel een kamer kostte: 250 birr. Prima! Dachten wij. Bij de kamer aangekomen bleek er geen elektriciteit te zijn, maar volgens de man bij de receptie zou dat over een uurtje komen, verder zag de kamer er wel oké uit. We hadden geen zin meer om nog wat anders te zoeken dus we hebben onze koffers gehaald en de chauffeur betaald (met een dikke fooi er bij omdat hij ons zo goed had geholpen). De spullen in onze kamer gedropt en maar uiteten gegaan bij de pizzeria die we onderweg hadden gespot, lekker gegeten. Bij terugkomst in het hotel deed de elektriciteit het nog steeds niet. Van ellende maar om half 8 in bed gaan liggen en wat gaan schrijven met een zaklamp er bij. Rond 8u wilden we tanden poetsen, maar… geen water, ook dat nog! Dus dan maar zonder tanden poetsen naar bed. Toen we wilden gaan slapen zaten er een aantal jongens voor onze deur voetbal te kijken, het geluid stond vet hard. Ik in m’n pyjama naar buiten om te vragen of ze ergens anders konden zitten, gelukkig vonden ze dat prima.
Zondagochtend werden ik en Tamara allebei al rond 6u wakker (tsja wat wil je als je om 8u gaat slapen). Nog steeds deed de stroom het niet en aangezien er een boom voor ons raam stond kwam er ook niet echt licht naar binnen. Chagrijnig hebben we ons aangekleed en zijn we opzoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Hele straat 2 keer doorgelopen maar niks was open, ondertussen werden we continu nageroepen ‘Faranji, faranji, where are you from?’. Na een half uur rond gelopen te hebben zijn we maar weer naar het pension gegaan in de hoop dat ze daar ontbijt hadden. Ze hadden een restaurant maar toen Tamara naar binnen liep schoten de kakkerlakken voor haar voeten weg. Ook stonk het er nog eens vreselijk naar schimmel of zoiets. Dan maar geen ontbijt dachten we en we liepen weg, terwijl we boos aangestaard werden door de serveerster. We waren er compleet klaar mee dus hebben besloten onze spullen te pakken en uit te gaan checken. Eerst is Tamara gaan vragen of de receptioniste (het was een vrouw dit keer) voor ons een taxi kon regelen. Dat kon ze, dat zou dan 103 birr kosten (1,0,3? Ja, echt waar? Ja echt), naja prima. De spullen gepakt en naar de receptie gaan lopen. We zeiden nog tegen elkaar dat ze de 250 birr wel konden vergeten, aangezien er geen elektriciteit en water was.
Bij de receptie aangekomen begon het volgende gezeur. De receptioniste vroeg ineens 300 birr voor de kamer. Wij bleven beleeft en zeiden dat de man van gister 250 birr had gezegd en dat we het een beetje gek vonden dat het nu meer is, aangezien er ook geen water en elektriciteit was. De vrouw protesteerde en commandeerde ons om meteen de 300 birr te betalen. Daar waren we dus niet van gediend, de toon waarop ze sprak. We werden een beetje boos en zeiden dat ze dat wel kon vergeten als ze op die manier met haar klanten om ging. De vrouw ging de man van de avond er voor bellen om te vragen wat er afgesproken was, ineens zei hij ook 300birr! Ondertussen waren we allebei al behoorlijk pissig geworden en begonnen we boos tegen de receptioniste dat ze 200 birr kan krijgen en niet meer, aangezien er 250 was afgesproken en dat inclusief water en elektriciteit was. De receptioniste hield voet bij stuk en werd ondertussen zelfs nog bijgestaan door een man, met wie al helemaal niet te overleggen was. Nog bozer dan dat we al waren stonden we daar tegen ze te schreeuwen. Terwijl Tamara nog even door schreeuwde ben ik even gaan kalmeren, in de hoop weer rustig te kunnen overleggen. Tamara tot stilte gemaand en ik heb het opnieuw gevraagd. Ik legde uit dat dit helemaal niet persoonlijk bedoelt was maar dat we het een beetje gek vonden dat het ineens meer is geworden. De vrouw protesteerde al weer, maar ik ging door. Ik vroeg ‘Stel dat het 300birr is, dat de man dat heeft gezegd, dat is dan toch inclusief water en elektriciteit?’ de vrouw zei ja, dus ik vroeg ‘vind je het dan niet oneerlijk dat we er wel voor moeten betalen, terwijl het er niet is?’ Ze zei ja, maar vervolgens begon ze met een verhaal dat de man van gister ons heeft verteld dat er de hele nacht geen elektriciteit zou zijn en dat we dus gewoon de 300 birr moesten betalen. Toen knapte er iets en met heel wat gevloek hebben we de vrouw 250 birr aangeboden en gezegd ‘dit of niks’. Ze nam het niet aan dus wij begonnen onze koffers in de taxi te laten die ondertussen was gearriveerd. Terwijl Tamara in de taxi wilde stappen begonnen de, ondertussen 10, werknemers te dreigen met de politie. Prima vonden we dat, totdat ik me bedacht dat ze de gegevens van mijn paspoort hadden overgeschreven en dat het zomaar zou kunnen dat we dan echt de politie op ons dak hadden en dat het dan nog wel eens wat meer zou kunnen gaan kosten. Na nog wat gediscussieer tussen mij en Tamara hebben we toch de 300 gepakt. Tamara is in de taxi gaan zitten en ik ben met een boos hoofd de receptie binnen gelopen. Ik heb daar de 300 birr op tafel gesmeten en gezegd ‘We zijn het helemaal zat hier en met jullie valt niet te praten. Ik kom hier in elk geval nooit meer terug, ik wil hier nog niet dood gevonden worden.’ Ze reageerde met ‘het is niet mijn schuld’. Ik heb haar vierkant uitgelachen en ben in de taxi gestapt. Allebei shakend van de adrenaline (en de honger) werden we naar het Embilta hotel gebracht. Onderweg nog even besproken wat een gestoord mens het was en wat we in een recensie zouden gaan schrijven. Aangekomen bij het Embilta hotel konden we opgelucht adem halen, het zag er zo mooi uit! Ik betaalde de chauffeur 110birr, inclusief fooi, begon hij te klagen dat het 130 birr was! Ik kon die gozer wel schieten, ik heb hem de 130 in zijn handen gedrukt omdat ik het zo zat was, maar de fooi kon hij wel vergeten.
Terwijl wij gingen inchecken werden onze koffers op een kar geladen. We betalen 1209 birr per nacht hier, maar mijngod wat is het mooi! We werden naar onze kamer begeleid, super chille bedden, een tv en een douche met warm water! Het kon niet beter. Toen we op onze bedden gingen liggen keek ik op mijn horloge, het was pas 9u in de ochtend!
De rest van de zondag hebben we vooral lekker gerelaxt. We hebben lekker ontbeten in het hotel met ei, brood, ananas en watermeloen (omnomnom). Daarna hebben we onze koffers gereorganiseerd en zijn we allebei eens lekker onder de warme douche gaan staan. Rond 12u zijn we in de lobby gaan zitten voor de wifi en om lekker een pizza te eten. De rest van de middag hebben we water gehaald en hebben we ook Getch ontmoet, met hem zouden we op safari gaan. Rond half 5 hebben we de 2 andere studenten (Julia & Agnes) gebeld of we onze koffers bij hun konden droppen. We hadden om 5u op piazza (een straat in Addis) afgesproken. We kwamen aan en het klikte meteen, erg leuk! Alle 4 hadden we erg veel te vertellen dus nog even in hun appartement zitten kletsen. Uiteindelijk nog met z’n allen uit eten geweest, erg gezellige avond gehad. Na het eten moesten we weer terug naar ons hotel, maarehh.. hoe dan? Gelukkig waren Julia en Agnes wat bekender in Addis en wisten ze waar we heen moesten voor een minibus. Nog een jongen aangesproken of hij wist hoe het gebied bij ons hotel heette. Hij moest dezelfde kant op als ons dus we konden hem volgen. Snel dag gezegd tegen Julia en Agnes en toen in de minibus gepropt.
Bij aankomst in het hotel hebben we onze grote koffers gepakt, die mochten bij het hotel in de opslag plaats. We hadden al besloten om ons laatste nachtje hier ook te spenderen, dus ook meteen gereserveerd voor donderdag op vrijdag. Rond een uurtje of 9 zijn we lekker ons bed ingedoken, moe van de hectische dag. Het bed heeft zo veel vering dat ik er eigenlijk wel heel graag op wou gaan springen, hihi.
Maandag ging weer vroeg de wekker, om half 5 om precies te zijn. Maar het was voor een goed doel, SAFARIIII!!! Snel de spullen gepakt, beneden stond Getch ons al op te wachten om naar de bus te gaan. Om 10 over 5 zaten we dan in de bus, lokaal transport dus dat word natuurlijk helemaal vol gepropt. De meeste mensen waren denk ik letterlijk van hun bed de bus ingerold want iedereen stonk zo verschrikkelijk erg! Om 6u zouden we vertrekken, maar omdat de bus nog niet vol was besloot de chauffeur nog even te wachten. Om kwart voor 7 was de bus eigenlijk vol en konden we vertrekken. Het idee van mij en Tamara om in de bus te gaan slapen, kon niet echt door gaan, de stoeltjes waren zo klein dat je verplicht rechtop moest zitten omdat je er anders vanaf zou donderen. Ach, weer een nieuwe ervaring. Na een uurtje rijden was er een controle dus moesten we allemaal de bus uit. De bus werd geïnspecteerd door het Ethiopische leger. Wij moesten ook ons paspoort laten zien. Toen we weer terug de bus in gingen was er ook een andere man ingestapt. Hij vertelde dat hij ook chauffeur was geweest maar dat er met zijn bus een ongeluk was gebeurd. Hij heeft alle 52 mensen kunnen redden uit de bus, maar 1 man mist nu een arm en een been. Vanwege die ene gozer moet hij nu 60000birr schadevergoeding betalen (dat is ong. 2400 eu). Hij heeft al 45000birr betaald en vroeg of wij wat geld over hadden om hem te helpen. Getch gaf ook geld, meteen ook was in onze naam. Getch vertelde dat het normaal was om op deze manier om geld te vragen, ze kennen hier geen verzekeringen of iets dergelijks. Daarna weer verder gereden, nog 8,5u te gaan. Onderweg heel wat over Getch te weten gekomen, erg leuk! Hij heeft een Nederlandse vrouw en is al een paar keer in Nederland geweest, hij spreekt ook een paar woordjes Nederlands (goede reis, hoe gaat het?). Ook hebben we het oude buurmeisje van Getch in de bus ontmoet, ook zij was erg aardig maar ze spreekt geen Engels dus dat was wat lastig (met ons gebrekkig Amhaars komen we toch een heel eind, haha). Rond half 12 stopten we in een plaatsje om even wat te eten. Getch wist een goeie tent dus we splitsten ons van de rest van de groep, die injera gingen eten. Patat en een cola besteld, veel keuze was er helaas niet. Het duurde nogal lang voordat we ons eten kregen en om 12u werd Getch gebeld door zijn buurmeisje dat de bus al ging rijden! Natuurlijk helemaal in paniek, hij heeft het eten in laten pakken en betaald, wij hebben onze cola achterover geslagen en toen moesten we als een gek naar de bus rennen! De bus was al best wel een eindje weg dus een Bajaj aangehouden en er in gesprongen. Gelukkig had het buurmeisje de bus laten stoppen en helemaal buiten adem stapten we weer in de bus. We werden natuurlijk heel hard uitgelachen door de ongeveer 50 andere mensen in de bus. Ach, gelukkig konden we er zelf ook om lachen, haha!
Toen we na 10u reizen in Arba Minch aankwamen zei Getch ‘welcome to banana paradise’, hij vertelde dat Arba Minch bekend is om de bananen. Tamara en ik waren meteen gelukkig, een banaantje gaat er altijd wel in. We moesten nog ongeveer anderhalf uur door Arba Minch rijden dus wij zette een paar Nederlandse liedjes in: ‘o nee o nee, ik heb geen bananen!’, ‘we zijn er bijna!’, ‘van voor naar achter van links naar rechts’ en ‘berend botje ging uit varen’. We werden natuurlijk door de hele bus aangestaard, en het buurmeisje van Getch probeerde mee te zingen, hilarisch! Om half 5 waren we op het busstation waar we weer door allemaal mensen aangesproken werden. Snel met de Bajaj naar ons pension gebracht. Na wat gestunt met het water en de elektriciteit zijn we even lekker een uurtje op bed gaan liggen en hebben we ons opgefrist. Het pension was niet echt geweldig, maar veel beter dan het Baro pension! Om half 8 werden we door Getch mee uit eten genomen bij het Tourist hotel tegenover ons pension. Een streak met aardappeltjes en wortel gegeten (lekker hollands!) en Tamara een salade. Daar hebben we nog lang zitten kletsen over het leven van Getch, zijn vrouw Saskia en zijn 2-jarige dochter Rani (wat prinses betekend). Getch vertelde dat zijn dochter erg goed traditioneel kan dansen, hij werd helemaal emotioneel toen hij dat vertelde, zo lief! Ook nog even gebruik gemaakt van de wifi om iedereen te vertellen dat we veilig gearriveerd waren. Rond 10u waren we weer bij het pension, dus lekker ons bed in gedoken. Tamara en ik hadden allebei een eigen kamer, dus dat was wel even wennen, hihi.
Dinsdag gingen we dan echt op safari! Rond half 8 het bed uitgestapt en om 8u stonden wij klaar om te gaan ontbijten met Getch. Maar Getch was nergens te bekennen… een kwartier later werden we gebeld dat we zelf even moesten gaan ontbijten omdat hij een auto aan het regelen was voor de safari. Weer bij het tourist hotel gegeten, lekker een eitje en Tamara had French Toast. Om 9u zouden we vertrekken, maar weer geen Getch… Maar even gebeld en hij zou zo snel mogelijk komen, konden wij mooi nog even internetten. Toen hij aan kwam konden we in de auto stappen, een land rover! We moesten nog even wat spulletjes ophalen bij een garage en daarna gingen we naar Getch zijn moeder, die woont in Arba Minch. Zijn moeder wilde ons graag ontmoeten en toen we bij haar weeshuis aankwamen werden we meteen begroet. Terwijl Getch nog even de laatste dingen ging regelen wilde de moeder van Getch een koffieceremonie voor ons doen. Dat duurt normaal gesproken 2u dus dat vonden we niet zo’n strak plan. Toen kregen we een kopje verse thee, gemaakt van citroengras en munt, erg lekker! Helaas waren er geen kinderen in het weeshuis, ik denk dat ze naar school waren. Toen Getch terug kwam was de land rover vol geladen met spullen, toen we in de auto gingen zitten bleken er nog 2 jongens in de achterbak te liggen. Zij gingen met ons mee om de spullen te helpen dragen. Ze heette Andreas en Esayas. We moesten ongeveer 3u rijden naar de plek waar we zouden kamperen. Na ongeveer een half uur kwamen we aan bij het nationaal park, meteen wat bavianen gespot die vlak langs de auto liepen. Onderweg in het park moesten we een aantal keer uit de auto stappen omdat hij de steile hellingen niet op kwam, haha. Wel nog een aapje, een wrattenzwijn, een zeearend en een krokodil gespot onderweg. Ook nog gestopt bij een uitzicht punt, echt super mooi. Toen we verder reden zagen we ook nog zebra’s en een of ander beest waar ik de naam niet meer van weet. Rond half 1 kwamen we aan bij onze kampeer plaats, bovenop een heuvel met een super gaaf uitzicht en zebra’s die beneden aan het grazen waren. Lekker geluncht en toen de jongens bezig waren met het opzetten van de tent zijn wij met een scout naar beneden gelopen, op bezoek bij de zebra’s. Toch dik een half uur rond gelopen tussen de zebra’s en antilopen, we konden echt heel dichtbij komen! Daarna moesten we dat pokke eind terug lopen, bergop. Helemaal buiten adem kwamen we weer bij de tenten aan. Andreas en Esayas pakten een matras voor ons zodat we lekker relaxt konden uitrusten. Gezellig zitten kletsen, ook met Getch nog truth or dare gedaan. Rond kwart voor 6 moesten we snel gaan eten aangezien het rond 6u al donker is hier. We hebben onze spullen in de tent gezet en daarna hebben we nog lekker buiten gezeten, Getch maakte ons bang met hyena’s die zouden komen. Weer gezellig zitten kletsen over wat ons zoal bezig houdt. Getch vertelde over zijn avonturen in Nederland, wat echt hilarisch was. Eerst vertelde hij over zijn schoonvader die geen Engels kon en die een keer ‘tuin’ had gezegd en Getch dacht dat ze naar de ‘town’ zouden gaan dus had helemaal gedouched en zich netjes aangekleed. Toen ze elkaar weer zagen en het misverstand duidelijk werd zei z’n schoonvader ‘grapjas’. Maar de manier waarop Getch dat zegt (midden in een Engelse zin) is echt hilarisch! Ook vertelde hij dat hij een keer sigaretten wilden kopen in Nederland en dat zijn schoonvader hem naar het automaat in de buurt had gestuurd. Hij had zijn geld er in gedaan en drukte op het knopje, maar er kwam niks uit. Hij heeft het nog een paar keer geprobeerd en is uiteindelijk terug gegaan naar zijn schoonvader van hulp, die zijn samen naar het automaat gegaan en hebben ook nog op wat knopjes gedrukt. Iemand er bij gehaald en wat bleek… Getch had een briefje van 10 opgevouwen en in het gleufje voor de munten geduwd. Je kon ons letterlijk opvegen van de grond toen hij dat vertelde! Ondertussen werden Andreas en Esayas continu gebeld, en op een gegeven moment begon Getch keihard te lachen. Dus wij vragen wat er was, bleek dat Andreas in plaats van ‘advocado’, ‘acovado’ had gezegd. Hilarisch natuurlijk, vanaf dat moment werd Andreas acovado genoemd. Om 9u zijn we lekker ons tentje in gedoken. Midden in de nacht werd ik wakker van een geluid, ik kon zo snel niet horen wat het was maar ineens hoorde ik vanuit het andere tentje geroep: ‘LION! LION!, did you hear that??’. Het geluid wat ik hoorde bleek dus het gebrul van een leeuw te zijn die vlakbij onze tent aan het jagen was op zebra’s. Ik heb het die nacht niet echt beseft en ben weer verder gaan slapen. Nog een paar keer wakker geweest en steeds een soort gesnuffel bij de tent gehoord.
De volgende ochtend was Tamara al vroeg wakker en is de zonsopgang wezen bekijken. Ik was te lui en ben nog lekker in de tent blijven liggen. De rest bleek de leeuw ook gehoord te hebben en Tamara had ook zebra’s horen rennen. Het gesnuffel bij de tent was waarschijnlijk een hyena of een zebra. Voor het ontbijt zijn ik en Tamara met de schout een ochtend wandeling wezen doen, nog wat zebra’s en bavianen gezien en genoten van het uitzicht. Ook onderweg nog een leeuwenpoot afdruk gezien. Toen we na dik een uur terug kwamen stond het ontbijt voor ons klaar en waren de tenten al in gepakt. We hebben ontbeten en toen was het tijd om naar de tent te gaan lopen. Acovado & Esayas hadden allebei een enorm pakket op hun hoofd, wat er wel vrij komisch uit zag. Ook Wij en Getch waren zwaar bepakt voor onze wandeling. We moesten ongeveer 2u lopen naar de boot die ons mee zou nemen naar de nijlpaarden en de krokodillen. Ook nu onderweg weer veel zebras en antilopen gezien en nog één of andere rare vogel. Na een uur lopen was het tijd voor pauze, weer genoten van het uitzicht, terwijl we naast verschillende zebra botten zaten. Daarna verder gelopen, achter zebra’s aan die ook richting het water gingen om te drinken, bergafwaarts met kiezelsteentjes is nog steeds niet mijn favoriet. Bij het water aangekomen zagen we al meteen een krokodil! Even een plekje in de schaduw op gezocht en gewacht op de boot. Het duurde nogal lang voor de boot kwam dus de spullen achtergelaten bij Acovado en Esayas en met Getch en de scout naar een vissersdorpje gelopen, was nog een flinke klim over allemaal rotsen langs het water. Nog een pootafdruk van een nijlpaard gezien. Bij het vissersdorpje aangekomen bleek dat ze er puppy’s hadden, super schattig! De vissers even gedag gezegd en toen hoorden we de boot aankomen, gelukkig konden we bij het dorpje opstappen en hij vaarde verder naar de spullen. Onderweg met de boot nog een stuk of 5 krokodillen gezien, waarvan 3 echt mega waren! Super vet, allemaal met hun bek open in de hoop dat een vogel de tanden schoon komt maken. Toen we bijna aan de overkant waren ook nog 2 nijlpaarden gespot, eindelijk! Aan de overkant werden we in een minibus gepropt met alle spullen en toen zijn we weer terug naar Arba Minch gereden. Onderweg weer bij Getch zijn moeder gestopt om de spullen te droppen. Daarna weer in ons pension aangekomen, lekker rustig aan gedaan tot een uurtje of 5 en daarna werden we met een bajaj opgehaald, richting een lodge om daar lekker een drankje te doen. Erg mooi uitzicht daar! Lekker zitten kletsen en uiteindelijk ook daar gegeten met z’n tweetjes. Rond 8u kwam er ineens een vreemde man bij ons aan tafel zitten… Het bleek de oudere broer van Getch te zijn die ons op kwam halen omdat Getch geen tijd had. Hij vertelde over zijn limousine en wij waren al helemaal enthousiast! Hij betaalde ons eten (chill!) en toen gingen we naar zijn ‘limousine’. Het bleek een gewone auto te zijn, maar hij was wel lang. Een beetje teleurgesteld, maar ook wel lachend omdat we in z’n grap getrapt waren stapten we in. Korte tour door Arba Minch en toen snel even omgekleed bij ons pension aangezien de broer (die trouwens Laura heette) had verteld dat Getch een verrassing voor ons had. We werden naar het Tourist hotel gebracht en daar zat Getch op ons te wachten. Gezellig wat gedronken, ik een biertje en Tamara wijn. Rond half 10 naar een barretje gegaan om te dansen, nog dj gespeeld. Echt een super leuke avond gehad! Om half 12 waren we thuis en de volgende dag zou de wekker om half 4 gaan, oeps. Snel ons bed in gedoken.
Donderdag vroeg ons bed uit. Om 4u stonden we allebei klaar om met de auto te vertrekken, maar Getch was nergens te bekennen. Ook de chauffeur was overal aan het kijken en op zijn deur aan het kloppen maar geen reactie. Wij zaten al lang en breed in de auto te wachten toen Getch om half 5 aan kwam kakken. Wat bleek… hij was weer terug gegaan naar de bar en was daar tot 3u gebleven! Dus helemaal brak natuurlijk, haha. In de auto hebben we met zn 3en vooral liggen slapen. Rond half 9 werd ik wakker en toen moesten we nog maar een paar uurtjes, chill! Getch heeft de hele weg liggen slapen, zwaar komisch want hij lag tussen ons in, af en toe kwam er een snurkje uit, haha. Rond half 12 in Addis aangekomen en daar nog langs het huis van Getch gegaan, zijn dochtertje van 2 ontmoet, wat een schatje! Daar hebben we lekker wat gedronken en geluncht, brood met een of ander heet prutje. Rond 1u gingen we met onze spullen op weg naar de Nederlandse school in Addis waar Saskia (de vrouw van Getch) les geeft. Super leuk om al een beetje in de sinterklaas stemming te komen, overal hingen pieten en er stond een schoorsteen met schoentjes er bij. In de tuin liep een schildpad, hun huisschildpad, haha. Nog even met haar gekletst en daarna door Getch naar ons hotel gebracht, onderweg sinterklaasliedjes geluisterd want die zaten nog in de CD speler. Ook nog even Samson en gert aangezet: ‘met een jeep door het oerwoud!’. Bij ons hotel snel ingecheckt en onze koffers gepakt, lekker op onze kamer gezeten en foto’s uitgezocht. Even rustig aan gedaan, gedoucht etc. Om 5u naar Piazza gegaan om nog even rond te kijken. Daarna naar Julia en Agnes gegaan om onze koffers op te halen. Julia en Agnes uitgenodigd om te komen eten, als bedankje, maar helaas konden ze niet. Rond 6u wilden we een minibus pakken om weer naar ons hotel te gaan, maar het was zo achtelijk druk! Echt een drama… We wisten ook nog eens niet hoe het gebied heette waar we heen moesten. Een man aangesproken die ons wel wilde helpen. Uiteindelijk rond half 7 belde Julia en Agnes of het aanbod nog gold, natuurlijk! Dus even op hun gewacht. Na 1uur wachten op een minibus die de goede kant op ging en die niet meteen bestormd werd door mensen hadden we het gehad. Maar samen een taxi gepakt, dan konden we de prijs delen. Onderweg ook nog drama, dikke file! Om 8u zaten we dan eindelijk in de bar van het hotel. Lekker alle 4 een pizza besteld. We kregen er eerst maar 2… We dachten gewoon dat de andere 2 ook nog kwamen maar dit bleek niet het geval. Na een hoop gedoe kwamen we er achter dat ze ons verkeerd hadden begrepen, dus nog maar een keer 2 pizza’s besteld. Heerlijk gegeten en gekletst. Om een uurtje of 9/half 10 de meiden naar de minibus gebracht. Wij hebben nog op onze hotel kamer gechillt aangezien we zo lang mogelijk uit wilden slapen vanwege de vlucht op vrijdag. Koffers ingepakt etc. Rond 12u maar lekker gaan slapen.
Vrijdag (vandaag) lekker uitgeslapen! Om 11u werd ik wakker, lekker rustig aangekleed en naar beneden gegaan om te brunchen. Tamara was al eerder wakker dus die had al ontbeten. Na de lunch meteen geld gaan wisselen voor de laatste dingen van vandaag en nog even de supermarkt geplunderd. Lekkere sapjes en Ambo ingeslagen! De planning was om de rest van de dag aan het zwembad te gaan liggen, alleen toen we ons helemaal klaar hadden gemaakt en bij het zwembad stonden bleek dat er geen ligbedjes waren. Hmm.. dan maar op een gewoon stoeltje, daar hadden ze er maar 1 van. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog een speciaal petje op met zwemmen. Toen heb ik het opgegeven, ik kon op het balkon nog lekkerder zitten dus dat maar gedaan. Tamara is nog even gebleven, maar kwam uiteindelijk ook naar boven omdat ze zo vreselijk aangestaard werd. Samen op het balkon in de zon gezeten tot een uur of 4. Daarna weer verder met de koffers, schrijven, foto’s uitzoeken, douchen etc. Rond 8u gaan eten, Tamara lasagne (waar ze 45min op moest wachten) en ik een mega cheeseburger die ik niet eens voor de helft op kreeg… Daarna nog de laatste dingetjes ingepakt en nu lekker aan het wifi-en in de bar. Om half 12 worden we door een taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht… om 10 over 2 vliegen we dan.. kuttijd! Maar YAY TERUG NAAR NEDERLAND! Met normaal eten, normale mensen en (helaas) kou.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
