Blue Nile Falls
Blijf op de hoogte en volg Laura
06 November 2013 | Ethiopië, Bahir Dar
Na het skypen en zwemmen nog even het souvenirwinkeltje van het papyrus hotel ingedoken, helaas niks leuks gezien. Naast het souvenirwinkeltje zat een supermarkt, ze hadden chips, red bull, koekjes en nog veel meer! We hebben een potje jam gehaald, voor op brood. Daarna met de Bajaj naar huis. Thuis weer even geschreven en van alles geregeld. Rond 6u gegeten en daarna nog wat rustig aan gedaan en vroeg het bed in gedoken.
Zondag rond half 8 het bed uitgegaan en klaargemaakt voor een dagje weg. Bestemming: Blue Nile Falls. We zouden eigenlijk thuis opgehaald worden maar dat ging niet door, dus in de Bajaj naar het centrum gestapt. Daar op een terrasje onder het genot van een colatje op de minibus zitten wachten. Het zag er nog best goed uit! De stoelen zaten lekker en we hadden beenruimte zat. Toen nog wat andere mensen opgehaald bij verschillende hotels, getankt, betaald en toen Bahir Dar uitgereden. Naast ons zat een Duitser, erg aardige gozer en dus even zitten kletsen. De weg naar de Blue Nile Falls was erg hobbelig, maar toch (tijdens het ontwijken van geiten en koeien) nog “mooie” dingen gezien onderweg. Erg bergachtig landschap, veel houten huisjes en de gieren cirkelden rondjes boven de weilanden. Eenmaal aangekomen in het dorpje bij de Blue Nile Falls moesten we besluiten of we gingen lopen of dat we met de boot wilden. Wij (sportief als we zijn) kozen voor lopen, samen met de Duitser (Johannes) en 2 poolse gozers. Voor 30 birr per persoon een gids gehuurd en daar gingen we dan. Eerst bergafwaards (dat was prima te doen), over een brug en toen begon de klim over de berg. Pfoe! In de bloedhitte en over een “pad” van losliggende stenen, drama! Toch wel erg naar ons zin gehad met de verschrikkelijk mooie uitzichten om ons heen en de kinderen die je achterna rennen met de vraag of je een sjaal of een flesje cola wilt kopen. Op het hoogste punt aangekomen konden we de Blue Nile Falls al zien! Wauw! Nog nooit zulke grote watervallen gezien, prachtig. Daarna weer bergafwaarts richting de watervallen. Dat ging makkelijker, enige nadeel was dat we over een super lange brug moesten lopen. De brug hing over een 200meter diep ravijn, dat was geen pretje voor iemand met hoogtevrees kan ik je vertellen. Afijn, ik leef nog. Bijna aan de overkant moest ik even wachten op een paar ezels die ook over die brug moesten lopen. Ezel nummer 1 ging er zonder moeite op, ezel nummer 2 volgde, maar ezel nummer 3… die rende met een noodvaart de andere kant op en de man van wie de ezel was moest er achteraan. Vreselijk gelachen natuurlijk!
Toen de rest zich ook veilig langs de ezels gemanoeuvreerd had konden we de reis vervolgen, nog een stukje omhoog, weer naar beneden en toen waren we gearriveerd bij de watervallen. Onder het luide kabaal vroegen wij onze gids of er ergens een WC was aangezien we het afgelopen uur steeds nodiger moesten. Hij wees richting de bosjes, juist… we zijn maar om de beurt achter een mega grote steen gaan zitten en gehoopt dat niemand ons zag, dat was ongemakkelijk, maar wat moet, dat moet. Daarna konden we dan eindelijk van de enorme waterval genieten. Veel foto’s gemaakt en genoten van de natte spetters die rond vlogen. Na ongeveer anderhalf uur was het weer tijd om verder te gaan. Gelukkig konden we terug met een boot want de blaren stonden op onze voeten. Na 10 minuten lopen waren we bij de aanlegplaats, waar we nog even moesten wachten. Johannes haalde een soort suikerstok, geen idee hoe het heette maar het kwam recht uit de natuur. Natuurlijk even een hapje geproefd, erg lekker, smaakt naar suikerwater. Na 2min in de boot te hebben gezeten waren we er al, een paar minuutjes lopen en toen zagen we het busje al weer staan. Lekker in de schaduw van het busje zitten wachten op de rest van de groep. Om ons heen kwamen steeds meer verkopers staan die ons wat probeerde aan te smeren. Ik heb n flesje 7up genomen, ik had toch wel meer dorst dan verwacht. Langzaamaan kwamen er ook steeds meer kinderen om ons heen staan die allemaal vroegen om een pen. Van Johannes geleerd dat je ze beter niks kan geven, ze moeten niet leren bedelen, maar leren om te werken voor geld en spullen. Toch breekt je hart wel een beetje als je al die kindjes om je heen hebt staan. Na een paar minuten werden de verkopers en de kinderen met een snauw weg gestuurd door de chauffeur. De rest van de groep arriveerde en het was tijd voor de weg terug. Weer langs de weilanden, de vuilnisbelt en de gieren. Midden in het centrum van Bahir Dar werd ons verteld dat we er uit moesten. Wij boos (vooral Tamara) want dat was niet te afspraak! Hij zou ons thuis afzetten. Na een hoop gebekvecht en heen en weer gebel, toch maar (met boze gezichten) uitgestapt. Gelukkig was 1 gozer zo aardig om ons aan een goede Bajaj te helpen zodat we toch nog veilig thuis zijn gekomen.
Thuis aangekomen was Aynalem ook kwaad. Ze bleef maar herhalen dat ze vreselijk gaat schreeuwen als ze die vent weer tegen komt, hihi. Het was al half 3 maar we hadden nog geen middag gegeten dus snel wat rijst en een eitje naar binnen gewerkt. De middag op onze kamer gespendeerd en lekker ons eigen ding gedaan. Dasash kwam mais brengen, dat had ze van haar broer gekregen maar wilde ze graag met ons delen, wat een schat! ’s Avonds weer rijst met een eitje en een paar hapjes pasta. Na het eten nog even wat foto’s uitgewisseld en vroeg het bed in gedoken.
Maandag waren we allebei nog steeds kapot van onze vermoeiende trip van zondag. Toch maar weer op naar stage, met de kids aan de slag (ABC, vormen, kleuren, zingen). De ochtend vloog voorbij. ’s Middags dezelfde rijst als gister gegeten (ik neem terug wat ik eerder over gevarieerd eten zei). Daarna even 1,5 u rustig aan gedaan en bijgekomen van de ochtend. Vanaf 2u weer hard aan de slag gegaan met schooldingen. Rond half 6 hebben wij eten gemaakt voor de familie, gezellig. Voelde me niet zo lekker dus rond half 8 op bed gaan liggen. Nog even spelletjes gespeeld op de computer en toen gaan slapen.
Dinsdag was t gezellig op stage, met 3 kinderen steeds individueel geoefend op 1 onderdeel. Met Zenebech op rekenen en “boodschappen doen”, met Allemush Engels gedaan en met Ellesabet bezig geweest met het huishouden (afwassen, vegen, schoonmaken etc). Weer een ochtend die voorbij vloog. Thuis even ontspannen met een spelletje en daarna weer aan de slag voor school. Rond 5u al gegeten, Aynalem had een hamburger voor ons gemaakt, Jammiee!! Daarna nog gezellig in de huiskamer gezeten, Aynalem geholpen met het invoeren van wat cijfers. Rond 9u weer naar onze kamer gegaan en het bed in gedoken.
Woensdag (Vandaag dus) weer stage, gezellig met de kids bezig geweest. Met Ellesabet bezig met het naaien van een kussentje, vind je ze erg leuk. om half 12 stonden we klaar om te vertrekken, geen Mustofa *zucht*. Aynalem gebelt en maar een andere Bajaj gepakt richting het Papyrus hotel. Daar zitten we nu. Even op Skype met mn paps en mams gekletst. Helaas is m'n batterij nu bijna leeg =(
Zondag rond half 8 het bed uitgegaan en klaargemaakt voor een dagje weg. Bestemming: Blue Nile Falls. We zouden eigenlijk thuis opgehaald worden maar dat ging niet door, dus in de Bajaj naar het centrum gestapt. Daar op een terrasje onder het genot van een colatje op de minibus zitten wachten. Het zag er nog best goed uit! De stoelen zaten lekker en we hadden beenruimte zat. Toen nog wat andere mensen opgehaald bij verschillende hotels, getankt, betaald en toen Bahir Dar uitgereden. Naast ons zat een Duitser, erg aardige gozer en dus even zitten kletsen. De weg naar de Blue Nile Falls was erg hobbelig, maar toch (tijdens het ontwijken van geiten en koeien) nog “mooie” dingen gezien onderweg. Erg bergachtig landschap, veel houten huisjes en de gieren cirkelden rondjes boven de weilanden. Eenmaal aangekomen in het dorpje bij de Blue Nile Falls moesten we besluiten of we gingen lopen of dat we met de boot wilden. Wij (sportief als we zijn) kozen voor lopen, samen met de Duitser (Johannes) en 2 poolse gozers. Voor 30 birr per persoon een gids gehuurd en daar gingen we dan. Eerst bergafwaards (dat was prima te doen), over een brug en toen begon de klim over de berg. Pfoe! In de bloedhitte en over een “pad” van losliggende stenen, drama! Toch wel erg naar ons zin gehad met de verschrikkelijk mooie uitzichten om ons heen en de kinderen die je achterna rennen met de vraag of je een sjaal of een flesje cola wilt kopen. Op het hoogste punt aangekomen konden we de Blue Nile Falls al zien! Wauw! Nog nooit zulke grote watervallen gezien, prachtig. Daarna weer bergafwaarts richting de watervallen. Dat ging makkelijker, enige nadeel was dat we over een super lange brug moesten lopen. De brug hing over een 200meter diep ravijn, dat was geen pretje voor iemand met hoogtevrees kan ik je vertellen. Afijn, ik leef nog. Bijna aan de overkant moest ik even wachten op een paar ezels die ook over die brug moesten lopen. Ezel nummer 1 ging er zonder moeite op, ezel nummer 2 volgde, maar ezel nummer 3… die rende met een noodvaart de andere kant op en de man van wie de ezel was moest er achteraan. Vreselijk gelachen natuurlijk!
Toen de rest zich ook veilig langs de ezels gemanoeuvreerd had konden we de reis vervolgen, nog een stukje omhoog, weer naar beneden en toen waren we gearriveerd bij de watervallen. Onder het luide kabaal vroegen wij onze gids of er ergens een WC was aangezien we het afgelopen uur steeds nodiger moesten. Hij wees richting de bosjes, juist… we zijn maar om de beurt achter een mega grote steen gaan zitten en gehoopt dat niemand ons zag, dat was ongemakkelijk, maar wat moet, dat moet. Daarna konden we dan eindelijk van de enorme waterval genieten. Veel foto’s gemaakt en genoten van de natte spetters die rond vlogen. Na ongeveer anderhalf uur was het weer tijd om verder te gaan. Gelukkig konden we terug met een boot want de blaren stonden op onze voeten. Na 10 minuten lopen waren we bij de aanlegplaats, waar we nog even moesten wachten. Johannes haalde een soort suikerstok, geen idee hoe het heette maar het kwam recht uit de natuur. Natuurlijk even een hapje geproefd, erg lekker, smaakt naar suikerwater. Na 2min in de boot te hebben gezeten waren we er al, een paar minuutjes lopen en toen zagen we het busje al weer staan. Lekker in de schaduw van het busje zitten wachten op de rest van de groep. Om ons heen kwamen steeds meer verkopers staan die ons wat probeerde aan te smeren. Ik heb n flesje 7up genomen, ik had toch wel meer dorst dan verwacht. Langzaamaan kwamen er ook steeds meer kinderen om ons heen staan die allemaal vroegen om een pen. Van Johannes geleerd dat je ze beter niks kan geven, ze moeten niet leren bedelen, maar leren om te werken voor geld en spullen. Toch breekt je hart wel een beetje als je al die kindjes om je heen hebt staan. Na een paar minuten werden de verkopers en de kinderen met een snauw weg gestuurd door de chauffeur. De rest van de groep arriveerde en het was tijd voor de weg terug. Weer langs de weilanden, de vuilnisbelt en de gieren. Midden in het centrum van Bahir Dar werd ons verteld dat we er uit moesten. Wij boos (vooral Tamara) want dat was niet te afspraak! Hij zou ons thuis afzetten. Na een hoop gebekvecht en heen en weer gebel, toch maar (met boze gezichten) uitgestapt. Gelukkig was 1 gozer zo aardig om ons aan een goede Bajaj te helpen zodat we toch nog veilig thuis zijn gekomen.
Thuis aangekomen was Aynalem ook kwaad. Ze bleef maar herhalen dat ze vreselijk gaat schreeuwen als ze die vent weer tegen komt, hihi. Het was al half 3 maar we hadden nog geen middag gegeten dus snel wat rijst en een eitje naar binnen gewerkt. De middag op onze kamer gespendeerd en lekker ons eigen ding gedaan. Dasash kwam mais brengen, dat had ze van haar broer gekregen maar wilde ze graag met ons delen, wat een schat! ’s Avonds weer rijst met een eitje en een paar hapjes pasta. Na het eten nog even wat foto’s uitgewisseld en vroeg het bed in gedoken.
Maandag waren we allebei nog steeds kapot van onze vermoeiende trip van zondag. Toch maar weer op naar stage, met de kids aan de slag (ABC, vormen, kleuren, zingen). De ochtend vloog voorbij. ’s Middags dezelfde rijst als gister gegeten (ik neem terug wat ik eerder over gevarieerd eten zei). Daarna even 1,5 u rustig aan gedaan en bijgekomen van de ochtend. Vanaf 2u weer hard aan de slag gegaan met schooldingen. Rond half 6 hebben wij eten gemaakt voor de familie, gezellig. Voelde me niet zo lekker dus rond half 8 op bed gaan liggen. Nog even spelletjes gespeeld op de computer en toen gaan slapen.
Dinsdag was t gezellig op stage, met 3 kinderen steeds individueel geoefend op 1 onderdeel. Met Zenebech op rekenen en “boodschappen doen”, met Allemush Engels gedaan en met Ellesabet bezig geweest met het huishouden (afwassen, vegen, schoonmaken etc). Weer een ochtend die voorbij vloog. Thuis even ontspannen met een spelletje en daarna weer aan de slag voor school. Rond 5u al gegeten, Aynalem had een hamburger voor ons gemaakt, Jammiee!! Daarna nog gezellig in de huiskamer gezeten, Aynalem geholpen met het invoeren van wat cijfers. Rond 9u weer naar onze kamer gegaan en het bed in gedoken.
Woensdag (Vandaag dus) weer stage, gezellig met de kids bezig geweest. Met Ellesabet bezig met het naaien van een kussentje, vind je ze erg leuk. om half 12 stonden we klaar om te vertrekken, geen Mustofa *zucht*. Aynalem gebelt en maar een andere Bajaj gepakt richting het Papyrus hotel. Daar zitten we nu. Even op Skype met mn paps en mams gekletst. Helaas is m'n batterij nu bijna leeg =(
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
